Week 13

Hallo iedereen!!
Jaja de laatste week van 2006. Tis tijd voor het nieuwe jaar!!! Een jaar waarin jullie mij allemaal zullen terug zien, als dat geen leuk vooruitzicht is ;-)
Voor iedereen mijn beste wensen. Ik wens diegene die geen lief hebben, een goed lief. Voor diegenen die wel een lief hebben, dat hun lief goed blijft en natuurlijk wens ik iedereen een pak reservetandeborstelhaartjes!

Dan ga ik nu over naar mijn verslagje van afgelopen week.
Ja zondag startte een beetje in mineur doordat Nicole is vertrokken. Ben met haar meegeweest naar het busstation. twas toch een beetje emotioneel afscheid, ze was de afgelopen maanden echt als een zus voor mij. Tgaat raar zijn om nu alleen te zijn in het gastgezin maar kzie er niet tegenop want tis een aangename familie. Toen Nicole was vertrokken keerde ik terug naar huis. Twas dan nog maar 9 uur `s morgens maar de markt draaide op volle toeren. In Belgie kan je je het niet voorstellen dat op de dag van kerstavond alles gewoon open is zoals elke andere werkdag.
Jaja kerstavond is stilletjes voorbij gegaan. Als kerstdiner heb ik rijst met een gekookt ei gekregen. Njam Njam.
Zaterdag hadden Nicole en ik ook een onaangename geur in onze kamer maar we hadden geen idee vanwat het kwam. Maar zondagavond heeft Alice het mysterie ontsluierd. De muis waar we een paar weken geleden last van hadden lag blijkbaar te rotten onder de kast. Jaja twas niet echt een aangename geur maar die was gelukkig snel verdwenen.
Maandag (kerstdag) ben ik gewoon naar het weeshuis geweest. Het eerste wat me opviel toen ik de babykamer binnenkwam was dat er een paar baby`s tekort waren. Toen ik vroeg waar ze waren werd me verteld dat Insjerrah (de babyjongen van 3 weken) was opgenomen in het ziekenhuis en dat Stella (babymeisje dat 2 weken geleden werd binnengebracht) vrijdag was overleden. Khad het toch wel moeilijk. Aan haar was ik nu nog niet zo erg gehecht maar keb in het weeshuis echt al een paar kindjes waar ik serieus aan gehecht ben en kmag me niet voorstellen dat dit met een van hen zou gebeuren.
In het weeshuis werd er in tegenstelling tot in mijn gezin wel aandacht aan kerstmis gegeven. Er was wel elke dag een `party`. En de kinderen werden daar telkens voor opgedrikt. Niet normaal. Ze kregen allemaal nieuwe kleren aan. En hier zijn dat mini trouwjurkjes en kostuums. Grappig maar toch allemaal een beetje een hypocriete boel maar zolang de kinderen het leuk vinden is het goed. Ook ben ik deze week een paar keer ingeschakeld om de kledij te strijken. Mijn eigen kledij strijk ik hier niet dus tis goed dat ik af en toe strijk dat ik het toch niet verleer e ;-). En ik heb er ook al iets mee geleerd => Strijk nooit een polyesteren jurk (zo`n minitrouwjurk) De helft van de jurk bleef aan mijn strijkijzer hangen. Het personeel moest eens goed lachen en zei me dat ik me geen zorgen moest maken dat ze nog genoeg andere jurken hadden.
Maandagavond heb ik als kerstdiner terug rijst met een ei gekregen. Jaja tisleuk dat er zoveel variatie is ;-)
Maandagavond toonde mijn gastmama me ook nog een andere lekkernij. Ze kwam binnen met een schaal met gerookt vlees. En ze zei: dit is koestaart en testikels. Zin om het eens te proeven. Kheb haar gezegd dat wanneer ze me het niet op voorhand had verteld ik het misschien had geprobeerd maar dat mijn goesting nu toch wel over is. Tlijkt me iets ideaal voor een spel zonder grenzen op kamp maar toch niet om als kerstdiner te eten.
Dinsdag heb ik een kerstkado gekregen!!!! Niet van mijn gastfamilie maar van `my friend`. Een man die rotanmeubelen maakt langs de kant van de straat en die ik iedere morgen passer op weg naar het werk. Het is een zelfgemaakt houten juwelenkistje. Eerst was ik een beetje wantrouwig om het aan te nemen maar hij bleef maar aandringen.
Toen ik in het weeshuis aankwam hoorde ik een verschrikkelijk gegil. Echt het ging door merg en been. Toen ik ging gaan kijken zag ik Essie en Afrakuma (beiden 2 jaar) in een bassin met water zitten. Toen ik vroeg wat er aan de hand was zeiden ze dat ze beiden een infectie aan hun vagina hadden. En hoe wordt zo`n infectie in Afrika behandeld.
Stap 1; Vul een bassin met water
Stap 2: strooi er zout in en een flinke scheut dethol
Stap 3; Zet het kind in de bassin en strooi dan nog een beetje extra zout in de infectie
Echt verschrikkelijk. Khad echt medelijden met hen, en terecht waarschijnlijk!!!
Ook was de vader van gezin deze week thuis. DInsdagavond zijn we met heel het gezin iets gaan drinken. Toen ze vroegen wat ik wou drinken vroeg ik een cola. Het was blijkbaar een grote schok dat ik geen bier drink en ik moest 2 cola`s nemen want 1 cola dat is volgens hen niets. Dusja dan maar 2 cola`s gedronken. Ze hebben me ook nog getrakteerd op een soort worst op een stokje. Kdenk dat het kippenvlees was maar ben daar geen 100%zeker van ;-) Jaja de Ghanezen die eten hier echt heel de dag door.
Wat ik deze week ook heb gezien, en ik heb er hier al een paar in Ghana gezien: Albino`s. Dat is echt raar om te zien. Ook al zijn ze blank toch zie je zo goed aan hun gezicht dat ze Ghanezen zijn. Het moet wel moeilijk zijn voor hen om hier te leven want er wordt constant met hen gelachen en nog veel meer als er dan ook nog een echte obruni achter hen loopt.
Tjah kzal jullie nu laten
Tzal tot volgend jaar zijn!!!! Dikke kus en geniet van het vuurwerk

xxx-Ruth-xxx

Week 12

Hallo mijn beste Belgische kerstkalkoentjes.
Hoe gaat het daar met jullie. Hier gaat alles nog steeds goed. De winter is officieel aangebroken, jaja tis ier echt te voelen. Tis nu nog warmer en droger dan voorheen. Maar vorige week werd ik midden in de nacht wakker van het aangename geluid van een tropische plensbui.
Hier komt mijn verslag van deze week:
Zaterdag was het mijn verjaardag. Ik heb het gevierd door samen met Nicole een ijsje te gaan eten. Jaja party party. `s avonds hebben we een fles wijn gekraakt. Er was wel een probleempje, na 1 glaasje konden we het al ferm voelen in ons hoofd. Maar het was toch wel plezant.
Ik wil ook iedereen bedanken voor de toffe verjaardagsberichtjes maar ik wil vooral de scouts bedanken voor hun telefoontje. Twas fantastisch om jullie te horen zingen!!!! Op zo`n momenten zou ik toch wel weer eventjes naar Belgie willen komen. Maar kga daar nog 4maand mee wachten.
Ik ben op mijn verjaardag ook naar de kleermaker geweest. Ik wil een nieuwe kniebroek en dus wou ik de naaister vragen of ze het model van mijn andere kniebroek kon achtermaken. Maar hier in Ghana gaat dat dus niet. Vrouwelijke kleermaaksters kunnen enkel maar rokken en vrouwenbloesjes naaien dus moest ik naar de mannelijke kleermaker. Jaja logica alom. Maarja zolang ik maar een broek heb is het in orde.
Zondag hadden nicole en ik niets speciaals gepland maar we hebben dan maar besloten om een bezoekje te brengen aan Lake Bosumtwe. Ik was er al geweest maar Nicole nog niet. Het was zalig om nog eens te zwemmen. We hebben die dag trouwens ook mijn persoonlijk record taxizitten verbroken. We moesten met 9 in een 5 persoonstaxi. Jaja lekker gezellig dicht bij elkaar, was wel niet zo comfortabel maar wat doe je eraan e. `s avonds toen we terug waren kregen we fufu om te eten. Lekker lekker. Alleen heb ik heel de nacht niet kunnen slapen van de buikpijn en misselijkheid. Enja midden in de nacht is het er dan allemaal uitgekomen. Terug ziek dus. Tis echt frustrerend. Keb hier al genoeg ziek geweest. En ook is het zo frustrerend dat er iedere keer de schrik voor malaria is. Maandag heb ik dan maar een rustdagje genomen en ben dus niet naar het weeshuis geweest. Heb heel de dag niks anders gedaan dan geslapen. Kwas zo moe. Maar dinsdagmorgen was alles gelukkig over. Kwas content. Ook de plek op mijn kin is stilaan aan het verdwijnen.
Dinsdag dan naar het weeshuis geweest. Het personeel was vriendelijk en vroeg hoe het kwam dat ik er maandag niet was. TOen ik zei dat ik ziek was geweest waren ze bezorgd maar dankten god dat het beter was. Ook is er een nieuwe vrijwilligster in het weeshuis. Het is een Duitse van 18 en ze heet Patricia. Haar eerste indruk is niet zo echt positief. Ze denkt echt dat ze heel de wereld op haar eentje gaat verbeteren. En ok ik heb me in het begin ook serieus geergerd aan de manier van werken in het weeshuis maar ik heb me er bij neergelegd en help nu op dezelfde manier zoals ze daar werken. Maar die Patricia zit dus constant aan het personeel hun oren te zagen; Ja waarom zijn er hier geen pampers, Goh waarom is dit niet, ...... En het is nu al duidelijk dat ze op het personeel hun zenuwen werkt. Gelukkig blijft ze maar voor 4 weekjes. Ook zei ik de eerste dag tegen haar dat ze best 1 broek voor het weeshuis gebruikt, aangezien er wel elke dag op je geplast of gekotst wordt ;-). Maar ze reageerde echt overdreven zo van: Waarom is dat nodig. Goh en ik heb al zo weinig kleren,......
Tjah en zoals jullie weten straft God onmiddelijk, enja een uur later heeft Franklin haar ondergekakt. Ze was er niet zo gelukkig mee maar dit is nu eenmaal het leven in een weeshuis.
Woensdag wes het kappertijd. Nicole en ik hebben ons haar laten vlechten. Nee keb nu geen lang haar. Het is ingevlochten op mijn hoofd en dan samengebracht in een dot. Jaja, tis eens iets anders. En tkoste maar 5 euro. Kweet niet of het zal lukken om foto`s te plaatsen maar niet getreurd kzal ook wel met vlechtjes naar huis komen.
WOensdag was echt een toffe dag want `s avonds kregen we een salade om te eten!!!!!! Echt tdeed deugd om eens een beetje groentjes te eten want hier eten ze echt bijna geen groenten.
Donderdag was het heel druk in het weeshuis. Dit komt omdat het schoolvakantie is. Hier duurt de vakantie 3weken dus tzal wel een tijdje reuze druk is. Gelukkig kunnen we met de oudere kinderen naar buiten om te spelen. Toen we `s avonds thuiskwamen was de vrouw er van wie we naar haar schoonvader zijn begrafenis waren geweest. Ze bracht ons een tros bananen en een popoe (een soort vruch) Als bedanking omdat we waren geweest.
Twas donderdag ook wasdag. Toen ik klaar was en mijn was aan had opgehangen ging ik terug naar de badkamer om mijn waspoeder te nemen. Maar mamietie, mijn 4 jarig zusje, had al mijn waspoeder gebruikt om de badkamervloer te kuisen. Jaja zij vond het heel grappig, ik het eerste moment een beetje minder. Maarja kben dan ook niet echt gewend om een 4 jarig zusje te hebben. Laatst had ze nog iets anders gedaan. Ze had de lippenstift van haar moeder genomen en de wc bril ermee roze gekleurd. Jaja we hebben 2dagen lang een roze wc bril geha ;-)
Vrijdag was het nog drukker dan anders in het weeshuis. Reden hiervoor. De vele bezoekers die donaties komen doen. De eerste groep waren Engelsen die kerstliedjes kwamen zingen voor de kinderen. Ook hebben ze stukjes uit de bijbel voorgelezen. Als kerstkado heeft iedereen koekjes gekregen en een stuk uit de bijbel. Jaja het tofste kdo dat ik in jaren gehad heb ;-) Nadien zijn er nog een stuk of 3 groepen gekomen. Onder andere een groep vrouwen uit Libanon, deze waren echt heel vriendelijk. Ze hadden gekookt voor iedereen in het weeshuis. Ook de vrijwilligers kregen een bord jollof rice. Jajah. Voor de rest heb ik totaal geen kerstgevoel. Twas raar om de bezoekers kerstliedjes te horen zingen.
Maarja voor de rest heb ik niet veel meer te zeggen. Kga proberen om een paar fototjes te downloaden.
Daaaaaaaaaaaaaaaaag xxxxx Jullie kerstkip Ruth

Week 11

Hellow iedereen.
Hoe gaat het daar met iedereen? Hier gaat alles goed.
Deze morgen gewekt door Nicole met een happy birthday liedje, twee oranje ballonnen, een kaart uit Holland en een pak Nederlandse dropjes. TIs eens iets anders op zijn Nederlands je verjaardag in Ghana vieren. Van mijn gastfamilie zoals verwacht niks toegewenst gekregen maarja dit werd voldoende gecompenseerd met alle lieve berichtjes die ik van jullie heb gekregen.
Dan zal ik nu beginnen met mijn avonturen van deze week.

* 2 weken geleden ben ik wakker geworden met een rare plek onder mijn kin. Het was eerst de grootte van een 2 euro stuk maar deze morgen was het dubbel zo groot. Een vriendin van Nicole had een gelijkaardig probleem en eerst dachten ze dat het schurft was maar nu blijkt het ringworm te zijn. Dit is geen worm maar een soort schimmelinfectie. Ik denk dat ik het van de kinderen in het weeshuis heb gekregen want er lopen er veel rond met gelijkaardige kale plekken op h7un hoofd. Dusja zal vanmiddag eens de apotheker binnenspringen. Heb niet echt veel zin om hier naar een Afrikaanse dokter te gaan. Maar ik bekijk het positief: tis ver van mijn gat dus ik moet er niet op zitten en tegen dat ik trouw zal het wel over zijn ;-)

* Hier in Ghana is echt de kerstgekte toegeslaan. Tis echt verschrikkelijk om nu op de markt te lopen. Al dat volk echt niet te doen. Je raakt amper vooruit of achteruit!!! En op de markt zijn er mannen die goederen vervoeren op een soort van karren. En ze verwachten dat iedereen uit de kant voor hen gaat, en dat doe je best ook want kdenk echt dat je voet zou verbrijzeld zijn als er zo'n kar over je voeten rijdt!! Ik ben laatst echt aan de kant moeten springen!!!
En met de kerstdrukte zijn er nog andere gevaren ook. Diefstal!!! Toen Nicole en ik vorige week naar het stad gingen was het ook druk. Toen we op de taxi stonden te wachten merkte Nicole dat er een scheur in de zijkant van haar tas zat. Het was een te mooie scheur om gewoon ergens aan gehaperd te hebben. Het was gelukkig in de zijzak waar alleen maar een paar prullen zaten. Maar toen we beter aan het kijken waren zagen we dat ook de onderkant van haar zak opengehaald was. Ze waren net niet door de voering geraakt van de tas. Ze heeft echt geluk gehad want ze had haar camera bij haar en we waren juist naar de bank geweest. TOen de mensen in de rij aan de taxi het zagen ontstond er terug een heel groepsgesprek en iedereen maar sorry zeggen. Twas wel grappig. Tis een waardevolle les geweest en we zijn echt blij dat er niks gestolen is. Volgens onze gastmama is er niks gestolen omdat God aan onze kant staat, joeperdepoepie ;-)

*Op het weeshuis gaat alles goed. Tis raar om daar meestal alleen te zijn maar tpersoneel wordt steeds aangenamer en aangenamer. Toen ik maandagmorgen toekwam was het: Hellow Ruth how was your weekend. Echt tis maar iets klein maar tis echt een teken van appreciatie. Ook de kinderen beginnen mij echt te kennen. Alleen zijn ze iets te klein om mijn naam uit te spreken maar ik krijg altijd een vriendelijke obruni of mama begroeting. Er komen ook wel iedere week een paar mensen de organisatie bezoeken. Deze week hebben ze mij geintervieuwd en een foto van mij getrokken als ik de kinderen eten aan het geven was. Er was iemand van het vaste personeel ook aan het helpen om de kinderen eten te geven maar die moest even uit de weg gaan want ze wouden een foto van de obruni en de kinderen hebben. Kzal hier nog een Bekende Ghanees worden ;-)

* Donderdag zijn we naar een begrafenis geweest van de schoonvader van een vriendin van onze mama. Op begrafenissen moet je in rood, zwart of bruine tinten gekleed zijn. Er is 1klein probleempje ik heb niets van zwarte kledij. Ook nicole had een probleempje haar sandalen zijn kapot en ze had enkel maar oranje flipflops. Dus gingen we donderdagmorgen nog eerst vlug op shoppingtour. Dit heeft jammer genoeg niets opgelverd dus hebben we het maar anders opgelost. Nicole heeft mijn slippers geleend en ik heb haar tshirt geleend! Leve de ruilhandel. Om naar de begrafenis te gaan moesten we een trotro nemen aan het trotro station. Ghanezen hesbben echt de discipline om in een rij te wachten maar eenmaal de trotro in zicht is verdwijnt die discipline vlug. Laatst toen we in een dorpje waren kropen ze zelfs langs de achterruit naar binnen. Uiteindelijk hebben we toch een plaatsje gevonden! Na een uurje kwamen we aan. Het was een grote begrafenis en we moesten heel veel mensen handjes schudden. We hadden wel sterk de indruk dat wij meer aandacht kregen dan de dode ;-) Toen werden we naar het huis van de familie gebracht en kregen we daar iets om te eten en te drinken. twas niet zo lekker en ik weet begod niet welk vlees ik gegeten heb. Misschien wil ik het ook niet weten want hier eten ze ook 'grascutter'. Dit is een soort van rat maar een tamelijk grote. Jaja een ghanese delicatesse. Het is ook de gewoonte dat je een donatie doet. Dit wordt dan op een briefje geschreven en nadien door een micro geroepen van: DIe persoon heeft zoveel gegeven... Best wel grappig maar niet echt voor te stellen in Belgie.

*Ik wens iedereen die examens heeft of moet blokken. Heel veel succes!!!!!!!! Kzal duimen voor jullie!!!!

* En nu voor iedereen mijn beste wensen voor het nieuwe jaar. Tis wel een beetje te vroeg maar beter vroeg dan nooit ;-)

bij een nieuw jaar horen wensen
van gezondheid en geluk,
vooral dan voor die mensen
die me helpen stuk voor stuk.

bij een nieuw jaar horen wensen
en soms zelfs een fijn festijn,
waarop heel veel mensen
toasten met een glaasje wijn.

bij een nieuw jaar horen wensen
liefst vol kleur en ook vol licht,
die breng ik je het beste
met een vrolijk en blij gezicht.

bij een nieuw jaar horen wensen
heel persoonlijk en speciaal,
voor jullie 't allerbeste!
voor mij blijven jullie : ideaal!!!

Dikke kus van jullie Ghanese kapoen Ruth

Week 10

Hallokidoki iedereen,
Ik zit nu in het internetcafe met een overvolle maag. Nicole en ik zijn zonet naar de Chicken Inn geweest en nadien naar de Creamy Inn en hebben het fastfood lekker naar binnen gewerkt. Tdoet soms echt deugd om eens een beetje Westers te eten al heb ik hier niet over het eten te klagen!
Eventjes voor Petra; Tema ligt helemaal in het zuiden en ik zit in het centrum. Het is zeker naar Afrikaanse normen een dagreis.
Dan zal ik nu beginnen aan mijn verslagje van deze week!!!
Het is eigenlijk een rustige week geweest met niet al te veel speciale gebeurtenissen dus zal ik mijn weblog maar een beetje aanvullen met dingen die ik hier te zien krijg.
*Sinds ik hier in Kumasi ben heb ik 2 opa's. De ene werkt in het cafetje waar Nicole en ik dikwijls een drankje gaan halen en de andere werkt in de supermarkt die we wekelijks bezoeken. Beiden zijn het oude Ventjes met een bril op maar beiden zijn ze zeer vriendelijk en aangenaam. Onze opa van de supermarkt is het grappigste. Alles wat we kopen stoft hij af (niet dat het vuil is of zo maar gewoon een gewoonte van hem) Laatst hadden we enkel maandverband en toiletpapier gekocht en dit heeft hij ook vol overtuiging afgestoft. Echt grappig om te zien. En omdat we trouwe klanten zijn hebben we de laatste keer zelfs 500cedi korting gekregen. Dat komt ongeveer neer op een volledige halve euro! Maar tis de geste die telt e.
*Het was afgelopen week ook sinterklaas. Een groot cultuurverschil is dat Sinterklaas in Nederland blijkbaar op 5dec valt en bij ons dus maar op 6dec. Nicole en ik hebben hierover heftig gediscussieerd ;-) en hebben dan maar besloten om het alle twee de dagen te vieren. En geloof het of niet we hebben zelfs een zwarte piet gezien op Sinterklaasdag. Toen we naar het stad gingen zat er een zwerver langs de kant zonder broek aan. Ja tis eens een andere manier om Sinterklaas te vieren ;-)
*Toen we terug van het stad kwamen zat er een kakkerlak in de taxi en hij zat naast mij. Kzat echt niet op mijn gemak, tzijn echt vieze beestjes en ook al heb ik er nu al een 100tal gezien toch blijven ze vies. Laatst kroop er een vanonder de wc bril toen ik naar het toilet wou gaan echt vies.
Maar hier hebben ze nogal een aparte manier van dierenvervoer. Ons weeshuis ligt langs een drukke baan en laatst passeerde er een bus (die stampvol zat) en op die bus stond een levende geit vastgebonden. Echt zo'n grappig zicht maar khad spijtig genoeg mijn fotocamera niet bij. Tverwonderde me echt dat dat beest er niet vanviel. En toen we deze week in de trotro zaten passeerde er een taxi met alle zetels eruit vanachter en in plaats van zetels zat het volgepropt met levende kippen. Kan me niet voorstellen dat je in Belgie een taxi volpropt met kippen.
*Het is dit weekend heel kalm thuis want er is een grote conventie van de Jehova getuigen en heel de familie is daar natuurlijk naar toe. Allemaal om ter best gekleed, om ter meest juwelen,....... En over het Jehova gedoe gesproken. Deze week heeft Helen het een avond met ons gehad over geloof enzo. En ze vindt echt dat we de bijbel moeten lezen. Toen ik zei dat ik me liever niet te veel bezig hou met wat er eventueel achter de dood komt maar liever gewoon van elke dag geniet, keek ze me aan alsof ik van Mars kwam. Volgens haar kan de wereld op elk moment vergaan en dan zullen het enkel maar de gelovigen zijn die overleven. Net een beetje zoals bij de Ark van Noah. Ja elk zijn gedacht natuurlijk maar ik ga niet elke dag opstaan met het gedacht; De wereld zou wel eens kunnen vergaan. En het ging dan ook over het laatste oordeel, Dag god de gelovigen naar de hemel laat gaan en dat de anderen dat niet doen. Dusja zei ik maar, ah dan ga ik wss in de hel terecht komen. Ze zei me vlug dat ik nog altijd kon beginnen met de Bijbel te lezen en dat God dan wel zou zien,....blablablablabla Ja ieder zijn geloof natuurlijk maar ze moeten het mij niet opdringen. Maarja ze krijgt waarschijnlijk extra punten van de bijbelclub als ze obrunis weet te overtuigen ;-)
*In het weeshuis gaat nog altijd steeds zijn gangetje. Al zijn er drie vrijwilligers deze week vertrokken omdat hun periode afgelopen is. Volgende week vertrekt Claire en de week erna vertrekt Nicole ook. Dan blijven we nog maar met twee over in het weeshuis, dat zal wel raar zijn maar tzal ook wel gaan. Ik word nu meestal aangesproken met Ruth in het weeshuis. Dat is echt leuk en veel aangenamer dan obruni, het toont echt dat ze je respecteren.
*Ook al is het nu december, mijn kerstgevoel enzo komen echt niet naar boven. Ik denk dat dit gewoon aan het weer ligt. Het lijkt of het nog altijd juli/augustus is. Het is echt raar om wanneer je hier over de markt loopt kerstmuziek te horen. Tis echt raar om jingle bells te horen in een temperatuur van 30graden.
*Ik zit nu wel in een huis met meer luxe maar toch zijn er wel n0g enkele grote verschillen met Belgie. Er zijn hier lights-off. Dit zijn periodes waar er geen elecktriciteit is. Normaal gezien duurt dit niet langer dan een dag maar deze week zijn er al drie light-offs geweest. En ook is er niet altijd stromend water. Dit is nog ambetanter dan geen elecktriciteit hebben. Vooral als je na het werk zin hebt in een douche (met ijskoud water, want warm water kennen ze hier niet). Maar er zijn veel ergere dingen in het leven dan een beetje luxe problemen en over ruim vier maanden en een half kan ik weer genieten van de weelderige luxe. Kdenk dak de eerste week een hele week in mijn bad ga zitten..........zzzzzzzzzzaaaaaaaaallllllllllliiiiiiiiiiigggggggggg. In het weeshuis staan er wel twee badkuipen maar die zien er niet echt aantrekkelijk uit ;-) Vorige week heb ik echt iets schokkends gezien trouwens. Als de kinderen hier echt een strontluier hebben dan worden ze in het bad gezet om hen daar te wassen. Een van de vrouwen vond het niet beter om Adjoa (een 2 jarig kindje) haar poep af te kuisen met een wc borstel!!! Echt verschrikkelijk.
* Gisteren hebben Nicole en ik een dorpje bezocht die bekend staat voor zijn Kente. Dit is geweven stof in felle kleuren en patronen. We hebben een toer gedaan en mochten alles eens zelf uitproberen. Ge moogt gerust zijn, ze zullen me hier niet houden om Kente te weven want kwas niet bepaald een natuurtalent. Echt de weeftoestellen zijn houten contstructies waar je in moet kruipen. Echt twas niet op de elegantste manier dat ik erin ben gekropen ;-) Maarja ge kunt niet alles kunnen e. Het was wel heel interessant om te zien. Echt de uren dat de mensen daar aan werken, je kan het je niet voorstellen en het geld dat ze er dan maar voor krijgen is echt niet in verhouding tot het werk! Nadien zijn we nog naar een dorpje geweest waar er een hele straat was vol winkeltjes met houtsculpturen. Echt allemaal zo mooi! We werden wel constant lastig gevallen door verkopers maar dat moet je ermaar bijnemen. Ik denk trouwens dat ik al tamelijk goed ben geworden in afdingen. (wat hier de gewoonte is) Echt de gouden regel is: ongeveer een derde geven van hetgeen ze vragen en als ze niet akkoord gaan gewoon weggaan dan komen ze gegarandeerd je achterna gelopen om te zeggen dat je het voor die prijs krijgt. In het begin was ik hier niet zo goed in maar tbegint nu toch aardig te lukken. Ook heb ik gisteren een deel souveniers gekocht. Ik heb 6armbanden gekocht. En de verkoper was blijkbaar zo blij dat hij me er nog 2 gratis heeft gegeven. Kwas waarschijnlijk zijn enige klant die dag.

Tjah voor de rest heb ik eigenlijk niet veel speciaals te vertellen.

Ik wens Lies en Stefanie een fantastische verjaardag toe.
Kzal mijn kerstwensen sparen voor volgende week ;-)
Hele dikke kus aan iedereen en tot de volgende keer

Ruth

Week 9

Hellow.
Jaja al 2 maanden in Afrika, wat vliegt de tijd toch snel. Hier is het wonder boven wonder nog altijd heel warm maar heb de indruk dat de wind een beetje begint door te komen, warme wind weliswaar.
Hier komen dan mijn avonturen van de afgelopen week.
Maandag moesten 3 van de baby's naar het ziekenhuis voor een check up. Ze hadden mij en Johanna gevraagd om mee te gaan. We kregen elk een baby in ons handen gestopt. Ik had een 2maand oude baby met een soort hanekam van krullen. En het was een lichtbruine baby geen donkerbruine. Ok dit klinkt raar om te zeggen maar dit had het gevolg dat vrijwel iedereen dacht in het ziekenhuis dat het mijn baby was. Echt hilarisch, iedereen begon me aan te spreken. Oh such a nice baby, it looks like you,....... Het duurde even om hen uit te leggen dat ik vrijwilliger was en dat ik deze baby niet naar huis ging meenemen. Want toen ik hen vertelde dat het niet mijn baby was dan dachten ze dat ik hem ging adopteren. 2 van de drie baby's werden 'goedgekeurd' over de andere waren ze niet zo positief maar ze gingen hem niet opnemen en hoopten dat het zo wel ging verbetern. Dat kindje is ook een 2tal maanden oud en weegt amper 3kg500. Ik woog meer toen ik geboren werd maar ja ik was nu ook wel niet echt een licht gewichtje ;-)
Wel wil het weeshuis een goede indruk maken want als kinderen naar het ziekenhuis moeten of wanneer we bezoek krijgen dan krijgen ze altijd de mooiste kledij aan en doet het personeel oppervriendelijk...
Bij de dokter bij wie we moesten gaan waren er net een groep van stagiairs aanwezig, ik denk dat er een 8tal stagiairs rond ons stonden en ze stonden meer naar de obruni's te staren dan naar de baby's. Tjah wij zijn waarschijnlijk ook wel een interessant studie object.
In de namiddag zijn Nicole en ik naar Kofofrom geweest, het dorpje dat we de andere zaterdag wanhopig hadden gezocht. En ja het is ons gelukt om nu eindelijk in het juiste dorpje terecht te komen. Het was een dorpje die koperen kunst maakt. Kralen, deurknoppen, maskers,.... We kregen een rondleiding en heel het proces werd ons nauwkeurig uitgelegd. Het enigste wat ik me ervan herinner is dat ze o.a. koeienstront gebruiken om de figuren te maken. Ja tzijn altijd de plezantste dingen die in mijn hoofd blijven hangen e.
Dinsdag kwamen twee nieuwe vrijwilligers naar het weeshuis. Het zijn 2 meiden uit Nederland. Maar na een uur waren ze al aan het klagen en zagen dat het niet was wat ze verwacht hadden. Ze hadden blijkbaar een heel ontvangstcomite verwacht en wilden constant te horen krijgen dat ze zo hard nodig waren,.... maar dit was natuurlijk niet het geval. ok nu zijn we nog met veel vrijwilligers maar na kerstmis blijven enkel ik en Johanna over. Dat zal wel raar zijn denk ik maar misschien komen er nog nieuwe vrijwilligers bij na kerstmis. De 2 nieuwe vrijwilligers hebben we na dinsdag niet meer terug gezien. Zijn waarschijnlijk een nieuw project aan het zoeken ;-)
Dinsdagavond hebben we lang gepraat met onze mommy. Ze is echt aardig!!! Ons gastzusje Mamie Tie had terug een van haar kuren en toen dreigde onze gastmoeder ermee om de 'ginger' te gaan halen. Ons zusje verandere van de een op andere minuut in een engeltje. Nicole en ik waren beiden verrast en vroegen onze gastmoeder waarom ze zo bang is voor ginger (gember). Hier is het dus een gewoonte om stoute kinderen te straffen door gemberpoeder in hun vagina of poep te stoppen wat blijkbaar enorm pijnlijk is. Een Afrikaanse manier om te straffen. Onze gastmoeder vertelde wel dat de meeste dokters het afraden (wat wel logisch is natuurlijk!!) Maar dat het toch nog een veelgebruikte methode is om kinderen te straffen.
Voor alle duidelijkheid, ik zal deze methode toch niet overnemen!!!!
De rest van de week is eigenlijk heel rustig verlopen. Toch was er woensdag een grote doorbraak. Adjoa, het meisje van 2 dat laatst in het weeshuis is binnengebracht heeft voor de eerste keer gelachen. En het was naar mij. Echt zalig om een glimlacht op dat kind haar gezicht te zien verschijnen. Echt kheb er gisteren zelfs foto's van kunnen nemen. Ze ziet er nog altijd niet echt gelukkig uit maar kben blij dat ik haar toch al een beetje aan het lachen kan brengen. Mijn volgende stap is om haar eens te horen spreken want dat heeft ze nog altijd niet gedaan!!!
Er komen wel iedere week mensen het weeshuis bezoeken. Meestal zijn het schoolkinderen die als klasuitstap eens naar het weeshuis gaan, net zoals ze naar een zoo gaan. Maar gisteren kwam er een hele bus toe. Ik denk dat er ongeveer een 70tal volwassenen waren. Ze hadden allemaal een thirt aan met de bijbel erop dus ik veronderstel dat het een of andere gelovige organisatie was. Ze kwamen allemaal tergelijker tijd binnen wat de kinderen natuurlijk bang maakte. En een van de bezoekers deed echt hysterisch, zoals je soms op tv programmas ziet dat door een gebed een persoon weer kan lopen. Zij begon totaal over haar toeren te huilen en te roepen (wat de kinderen natuurlijk nog banger maakte...) Ook was het gangetje waarin ze stonden veel te klein voor 70 personen....maarja moet kunnen zeker. Wat me wel pisnijdig maakte was dat ze een van de baby's (die ziek was en die ik het voorbije uur in slaap had gewiegd, dus hij was eindelijk aan het slapen) gewoon opnamen en wakker maakten. Natuurlijk begon hij terug te huilen dus legden ze hem maar vlug terug...grrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Ook help ik iedere dag met het geven van eten aan de kinderen. De meesten kunnen al zelf eten maar sommigen moeten geholpen worden. Hier is het dus de gewoonte om met de handen te eten dus als je de kinderen moet helpen moet je dit ook met de handen doen. In het begin lag het meeste dat ik de kinderen wou geven naast hun mond maar nu begint het toch al aardig te lukken om rijst met bonen tussen mijn vingers te pletten en zo aan de kinderen te geven. Kdenk dat het moeilijk gaat worden om thuis weer een mes en vork te gebruiken ;-)
Tjah dit was het dan een beetje voor deze week.

Groetjes aan iedereen en tot volgende week
Dikke kus Ruth

p.s. : Gelukkige verjaardag Wauter en oma!!!!