Week 15

Jaja maandag is het zover. Dan zit ik in de helft van mijn verblijf!!! Nog 3 maandjes en een half en jullie zien mij terug, willen of niet ;-)

Deze morgen lagen er op de ontbijttafel 3 brieven op mij te wachten. Merci mama en papa, Marleen en Patrick en vooral Tante Amelie en Nonkel Alidoor uit Heusden Zolder.

Eventjes een kort berichtje voor Amelie en Alidoor;

Tante ik hoop dat het met je been beter gaat. Ik kijk al uit naar de appelcompote die jullie mij zullen opsturen. En nee tante ik ben niet bang van de grote apen want toen ik nog in Belgie was leefde er een veel grotere aap in Zeebrugge, Masto genaamd ;-). Ik wens jullie veel plezier op jullie groepsreis naar Lourdes met de Bond van de Gepensioneerden. Kben blij voor jullie dat Marleen en Patrick zich ook ingeschreven hebben voor die reis!!!

Vele groetjes jullie nichtje

Ok velen van jullie zullen niet snappen wat dit heeft te betekenen maar zolang dat Amelie en Alidoor het maar begrijpen is het in orde.

Dan ga ik nu over naar mijn verslag van deze week.

Zondag ben ik er echt ingevlogen en heb mijn kamer opgeruimd. Daar valt nu ondertussen al niet veel meer van te merken maarja gelukkig loopt mama hier niet rond en ziet ze de rommel ook niet ;-) Toen ik mijn rugzak aan het schommelen was heb ik een leuke ontdekking gedaan. Heb twee versgewassen zakdoekjes uit Belgie gevonden. Echt leuk en tkwam trouwens goed van pas want mijn snotvalling draait hier nog altijd op volle toeren. Voor de rest heb ik zondag zoals

altijd gehouden om te luieren.

Maandag toen ik van het weeshuis terug kwam was de rust verdwenen thuis. Het gezin was terug van hun reis naar Accra. Tis nu weer lekker druk in huis maar kgeef er niet om. Het was leuk om weer eens een beetje drukte rond mij te hebben. En druk was het. Hier is het dus niet abnormaal dat de televisie en de radio op het zelfde moment volle bak staan te spelen. Je kan dan zowel niets meer van de televisie verstaan als van de radio maarja de Ghanezen zijn nu eenmaal verslaafd aan lawaai denk ik. In het gezin hebben ze een aantal cd`s van internationale artiesten. De artiesten die hier trouwens het meest populair zijn: Westlife, Celine Dion en R Kelly. Pure fun dus. Maar Kobi mijn broertje heeft nog een andere cd waar ik tot mijn grote schaamte alle liedjes bijna kan meezingen. De cd van de Backstreet Boys. Jaja sentiment sentiment.
TOen ik dinsdag in het weeshuis kwam merkte ik direct op dat Adjoa er niet was. Het meisje dat een paar maanden geleden is toegekomen en bij wie ik er in geslaagd was een glimlach op haar gezicht te toveren. Toen ik vroeg waar ze was vertelde het personeel me dat haar ouders haar hebben komen ophalen. Dan vraag ik me toch af of ze zoveel beter af is bij haar ouders. Haar gezondheid is al miserabel en khoop alleen maar dat ze thuis goed verzorgd wordt.
Patricia de ambetante vrijwilligster had dinsdag ook fantastisch nieuws ze blijft 4 weken langer. Joepiejajeeeeeee. Man man man. Tis wel duidleijk dat ze niet enkel en alleen op mijn zenuwen werkt maar ook op dat van het personeel. Het personeel begint echt grove opmerkingen te maken tegen haar maar tis echt haar eigen schuld. Hoe zeggen ze dat: je oogst wat je zaait. Echt zo toepassleijk in dit geval. Deze week heeft iemand van het personeel zelfs per ongeluk haar sjaal in stukjes geknipt om als luier te gebruiken. Ze dacht dat het bij de oude kledingsstukken hoorde dat ze aan het versnijden was. Tjah tis hier trouwens toch te warm op een sjaal te dragen. Ik heb nadien wel 5minuten de slappe lach gehad.
Woensdag zijn er 2 nieuwe vrijwilligsters bijgekomen in het weeshuis en in de loop van de maand komen er nog een 4tal. Veel te veel maajra we zullen wel zien hoe het uitdraait. Vanaf 2 feb zou er trouwens een nieuwe in mijn gezin komen.
Ik ga volgende week met Kim en Michela (de 2 nieuwe vrijwilligsters) naar Mole National Park dus kheb goede vooruitzichten. Kim en Michela zijn echt heel aardig maar kdenk dat iedereen aardig is in vergelijking met Patricia ;-)
Ik heb woensdag ook voor de eerste keer nieuwe kleren voor mezelf gekocht. En geloof me dat is hier een hele onderneming. Bijna alle kledij hier zijn zoals ze het hier noemen, Obruni Dead, kleren. Tweedehandskleren dus. Kdenk dat alles wat we bij ons in de kleercontainer gooien hier terechtkomt. Deze kledij verkopen ze dan op de markt. Ik heb een tshirt van de H&M voor 1euro gekocht en dan een jeansrok voor 3euro. Bij die jeansrok heb ik wel moeten gokken voor de maat want op de markt kan je geen kledij passen en er hangde ook geen plakkaatje in de rok. Maar hij past dus geen probleem.
Donderdag heb ik een nieuwe culinaire ontdekking gedaan. Mango. mmmmmmmmmmm twas de eerste keer dat ik mango at maar twas echt heel lekker. Ook heb ik hier in Ghana watermeloen leren eten. Njam Njam Njam.
Voor de rest deze week niet zoveel speciaals gebeurd. Tzal nu wss tot over 2 weken zijn aangezien dat ik volgende week in Mole ben.

Dikke kus Ruth