Week 12

Hallo mijn beste Belgische kerstkalkoentjes.
Hoe gaat het daar met jullie. Hier gaat alles nog steeds goed. De winter is officieel aangebroken, jaja tis ier echt te voelen. Tis nu nog warmer en droger dan voorheen. Maar vorige week werd ik midden in de nacht wakker van het aangename geluid van een tropische plensbui.
Hier komt mijn verslag van deze week:
Zaterdag was het mijn verjaardag. Ik heb het gevierd door samen met Nicole een ijsje te gaan eten. Jaja party party. `s avonds hebben we een fles wijn gekraakt. Er was wel een probleempje, na 1 glaasje konden we het al ferm voelen in ons hoofd. Maar het was toch wel plezant.
Ik wil ook iedereen bedanken voor de toffe verjaardagsberichtjes maar ik wil vooral de scouts bedanken voor hun telefoontje. Twas fantastisch om jullie te horen zingen!!!! Op zo`n momenten zou ik toch wel weer eventjes naar Belgie willen komen. Maar kga daar nog 4maand mee wachten.
Ik ben op mijn verjaardag ook naar de kleermaker geweest. Ik wil een nieuwe kniebroek en dus wou ik de naaister vragen of ze het model van mijn andere kniebroek kon achtermaken. Maar hier in Ghana gaat dat dus niet. Vrouwelijke kleermaaksters kunnen enkel maar rokken en vrouwenbloesjes naaien dus moest ik naar de mannelijke kleermaker. Jaja logica alom. Maarja zolang ik maar een broek heb is het in orde.
Zondag hadden nicole en ik niets speciaals gepland maar we hebben dan maar besloten om een bezoekje te brengen aan Lake Bosumtwe. Ik was er al geweest maar Nicole nog niet. Het was zalig om nog eens te zwemmen. We hebben die dag trouwens ook mijn persoonlijk record taxizitten verbroken. We moesten met 9 in een 5 persoonstaxi. Jaja lekker gezellig dicht bij elkaar, was wel niet zo comfortabel maar wat doe je eraan e. `s avonds toen we terug waren kregen we fufu om te eten. Lekker lekker. Alleen heb ik heel de nacht niet kunnen slapen van de buikpijn en misselijkheid. Enja midden in de nacht is het er dan allemaal uitgekomen. Terug ziek dus. Tis echt frustrerend. Keb hier al genoeg ziek geweest. En ook is het zo frustrerend dat er iedere keer de schrik voor malaria is. Maandag heb ik dan maar een rustdagje genomen en ben dus niet naar het weeshuis geweest. Heb heel de dag niks anders gedaan dan geslapen. Kwas zo moe. Maar dinsdagmorgen was alles gelukkig over. Kwas content. Ook de plek op mijn kin is stilaan aan het verdwijnen.
Dinsdag dan naar het weeshuis geweest. Het personeel was vriendelijk en vroeg hoe het kwam dat ik er maandag niet was. TOen ik zei dat ik ziek was geweest waren ze bezorgd maar dankten god dat het beter was. Ook is er een nieuwe vrijwilligster in het weeshuis. Het is een Duitse van 18 en ze heet Patricia. Haar eerste indruk is niet zo echt positief. Ze denkt echt dat ze heel de wereld op haar eentje gaat verbeteren. En ok ik heb me in het begin ook serieus geergerd aan de manier van werken in het weeshuis maar ik heb me er bij neergelegd en help nu op dezelfde manier zoals ze daar werken. Maar die Patricia zit dus constant aan het personeel hun oren te zagen; Ja waarom zijn er hier geen pampers, Goh waarom is dit niet, ...... En het is nu al duidelijk dat ze op het personeel hun zenuwen werkt. Gelukkig blijft ze maar voor 4 weekjes. Ook zei ik de eerste dag tegen haar dat ze best 1 broek voor het weeshuis gebruikt, aangezien er wel elke dag op je geplast of gekotst wordt ;-). Maar ze reageerde echt overdreven zo van: Waarom is dat nodig. Goh en ik heb al zo weinig kleren,......
Tjah en zoals jullie weten straft God onmiddelijk, enja een uur later heeft Franklin haar ondergekakt. Ze was er niet zo gelukkig mee maar dit is nu eenmaal het leven in een weeshuis.
Woensdag wes het kappertijd. Nicole en ik hebben ons haar laten vlechten. Nee keb nu geen lang haar. Het is ingevlochten op mijn hoofd en dan samengebracht in een dot. Jaja, tis eens iets anders. En tkoste maar 5 euro. Kweet niet of het zal lukken om foto`s te plaatsen maar niet getreurd kzal ook wel met vlechtjes naar huis komen.
WOensdag was echt een toffe dag want `s avonds kregen we een salade om te eten!!!!!! Echt tdeed deugd om eens een beetje groentjes te eten want hier eten ze echt bijna geen groenten.
Donderdag was het heel druk in het weeshuis. Dit komt omdat het schoolvakantie is. Hier duurt de vakantie 3weken dus tzal wel een tijdje reuze druk is. Gelukkig kunnen we met de oudere kinderen naar buiten om te spelen. Toen we `s avonds thuiskwamen was de vrouw er van wie we naar haar schoonvader zijn begrafenis waren geweest. Ze bracht ons een tros bananen en een popoe (een soort vruch) Als bedanking omdat we waren geweest.
Twas donderdag ook wasdag. Toen ik klaar was en mijn was aan had opgehangen ging ik terug naar de badkamer om mijn waspoeder te nemen. Maar mamietie, mijn 4 jarig zusje, had al mijn waspoeder gebruikt om de badkamervloer te kuisen. Jaja zij vond het heel grappig, ik het eerste moment een beetje minder. Maarja kben dan ook niet echt gewend om een 4 jarig zusje te hebben. Laatst had ze nog iets anders gedaan. Ze had de lippenstift van haar moeder genomen en de wc bril ermee roze gekleurd. Jaja we hebben 2dagen lang een roze wc bril geha ;-)
Vrijdag was het nog drukker dan anders in het weeshuis. Reden hiervoor. De vele bezoekers die donaties komen doen. De eerste groep waren Engelsen die kerstliedjes kwamen zingen voor de kinderen. Ook hebben ze stukjes uit de bijbel voorgelezen. Als kerstkado heeft iedereen koekjes gekregen en een stuk uit de bijbel. Jaja het tofste kdo dat ik in jaren gehad heb ;-) Nadien zijn er nog een stuk of 3 groepen gekomen. Onder andere een groep vrouwen uit Libanon, deze waren echt heel vriendelijk. Ze hadden gekookt voor iedereen in het weeshuis. Ook de vrijwilligers kregen een bord jollof rice. Jajah. Voor de rest heb ik totaal geen kerstgevoel. Twas raar om de bezoekers kerstliedjes te horen zingen.
Maarja voor de rest heb ik niet veel meer te zeggen. Kga proberen om een paar fototjes te downloaden.
Daaaaaaaaaaaaaaaaag xxxxx Jullie kerstkip Ruth