Week 11

Hellow iedereen.
Hoe gaat het daar met iedereen? Hier gaat alles goed.
Deze morgen gewekt door Nicole met een happy birthday liedje, twee oranje ballonnen, een kaart uit Holland en een pak Nederlandse dropjes. TIs eens iets anders op zijn Nederlands je verjaardag in Ghana vieren. Van mijn gastfamilie zoals verwacht niks toegewenst gekregen maarja dit werd voldoende gecompenseerd met alle lieve berichtjes die ik van jullie heb gekregen.
Dan zal ik nu beginnen met mijn avonturen van deze week.

* 2 weken geleden ben ik wakker geworden met een rare plek onder mijn kin. Het was eerst de grootte van een 2 euro stuk maar deze morgen was het dubbel zo groot. Een vriendin van Nicole had een gelijkaardig probleem en eerst dachten ze dat het schurft was maar nu blijkt het ringworm te zijn. Dit is geen worm maar een soort schimmelinfectie. Ik denk dat ik het van de kinderen in het weeshuis heb gekregen want er lopen er veel rond met gelijkaardige kale plekken op h7un hoofd. Dusja zal vanmiddag eens de apotheker binnenspringen. Heb niet echt veel zin om hier naar een Afrikaanse dokter te gaan. Maar ik bekijk het positief: tis ver van mijn gat dus ik moet er niet op zitten en tegen dat ik trouw zal het wel over zijn ;-)

* Hier in Ghana is echt de kerstgekte toegeslaan. Tis echt verschrikkelijk om nu op de markt te lopen. Al dat volk echt niet te doen. Je raakt amper vooruit of achteruit!!! En op de markt zijn er mannen die goederen vervoeren op een soort van karren. En ze verwachten dat iedereen uit de kant voor hen gaat, en dat doe je best ook want kdenk echt dat je voet zou verbrijzeld zijn als er zo'n kar over je voeten rijdt!! Ik ben laatst echt aan de kant moeten springen!!!
En met de kerstdrukte zijn er nog andere gevaren ook. Diefstal!!! Toen Nicole en ik vorige week naar het stad gingen was het ook druk. Toen we op de taxi stonden te wachten merkte Nicole dat er een scheur in de zijkant van haar tas zat. Het was een te mooie scheur om gewoon ergens aan gehaperd te hebben. Het was gelukkig in de zijzak waar alleen maar een paar prullen zaten. Maar toen we beter aan het kijken waren zagen we dat ook de onderkant van haar zak opengehaald was. Ze waren net niet door de voering geraakt van de tas. Ze heeft echt geluk gehad want ze had haar camera bij haar en we waren juist naar de bank geweest. TOen de mensen in de rij aan de taxi het zagen ontstond er terug een heel groepsgesprek en iedereen maar sorry zeggen. Twas wel grappig. Tis een waardevolle les geweest en we zijn echt blij dat er niks gestolen is. Volgens onze gastmama is er niks gestolen omdat God aan onze kant staat, joeperdepoepie ;-)

*Op het weeshuis gaat alles goed. Tis raar om daar meestal alleen te zijn maar tpersoneel wordt steeds aangenamer en aangenamer. Toen ik maandagmorgen toekwam was het: Hellow Ruth how was your weekend. Echt tis maar iets klein maar tis echt een teken van appreciatie. Ook de kinderen beginnen mij echt te kennen. Alleen zijn ze iets te klein om mijn naam uit te spreken maar ik krijg altijd een vriendelijke obruni of mama begroeting. Er komen ook wel iedere week een paar mensen de organisatie bezoeken. Deze week hebben ze mij geintervieuwd en een foto van mij getrokken als ik de kinderen eten aan het geven was. Er was iemand van het vaste personeel ook aan het helpen om de kinderen eten te geven maar die moest even uit de weg gaan want ze wouden een foto van de obruni en de kinderen hebben. Kzal hier nog een Bekende Ghanees worden ;-)

* Donderdag zijn we naar een begrafenis geweest van de schoonvader van een vriendin van onze mama. Op begrafenissen moet je in rood, zwart of bruine tinten gekleed zijn. Er is 1klein probleempje ik heb niets van zwarte kledij. Ook nicole had een probleempje haar sandalen zijn kapot en ze had enkel maar oranje flipflops. Dus gingen we donderdagmorgen nog eerst vlug op shoppingtour. Dit heeft jammer genoeg niets opgelverd dus hebben we het maar anders opgelost. Nicole heeft mijn slippers geleend en ik heb haar tshirt geleend! Leve de ruilhandel. Om naar de begrafenis te gaan moesten we een trotro nemen aan het trotro station. Ghanezen hesbben echt de discipline om in een rij te wachten maar eenmaal de trotro in zicht is verdwijnt die discipline vlug. Laatst toen we in een dorpje waren kropen ze zelfs langs de achterruit naar binnen. Uiteindelijk hebben we toch een plaatsje gevonden! Na een uurje kwamen we aan. Het was een grote begrafenis en we moesten heel veel mensen handjes schudden. We hadden wel sterk de indruk dat wij meer aandacht kregen dan de dode ;-) Toen werden we naar het huis van de familie gebracht en kregen we daar iets om te eten en te drinken. twas niet zo lekker en ik weet begod niet welk vlees ik gegeten heb. Misschien wil ik het ook niet weten want hier eten ze ook 'grascutter'. Dit is een soort van rat maar een tamelijk grote. Jaja een ghanese delicatesse. Het is ook de gewoonte dat je een donatie doet. Dit wordt dan op een briefje geschreven en nadien door een micro geroepen van: DIe persoon heeft zoveel gegeven... Best wel grappig maar niet echt voor te stellen in Belgie.

*Ik wens iedereen die examens heeft of moet blokken. Heel veel succes!!!!!!!! Kzal duimen voor jullie!!!!

* En nu voor iedereen mijn beste wensen voor het nieuwe jaar. Tis wel een beetje te vroeg maar beter vroeg dan nooit ;-)

bij een nieuw jaar horen wensen
van gezondheid en geluk,
vooral dan voor die mensen
die me helpen stuk voor stuk.

bij een nieuw jaar horen wensen
en soms zelfs een fijn festijn,
waarop heel veel mensen
toasten met een glaasje wijn.

bij een nieuw jaar horen wensen
liefst vol kleur en ook vol licht,
die breng ik je het beste
met een vrolijk en blij gezicht.

bij een nieuw jaar horen wensen
heel persoonlijk en speciaal,
voor jullie 't allerbeste!
voor mij blijven jullie : ideaal!!!

Dikke kus van jullie Ghanese kapoen Ruth