Ruth in Ghana

Saturday, January 27, 2007

Week 16 en 17

Jaja tis eventjes geleden maar hier ben ik terug.
Eerst en vooral: Farid en Hilde een dikke proficiat!!!!!!!!!
Dan nu mijn verslagje van de laatste twee weken.
In het weeshuis verloopt alles goed. We zijn nu echt met een leuke groep vrijwilligers en we kunnen veel doen in het weeshuis. Dit wordt geweldig geapprecieerd door het personeel. Er is vorige week een nieuw kindje bijgekomen. Mary. 2tal jaar oud. Maar we noemen haar Pebbles want ze had een fantastische palboomstaart toen ze bij ons kwam. Die is er spijtig genoeg vorige week afgesneden maar toch is het nog steeds Pebbles. Het is echt een vrolijk meisje maar ze heeft denk ik de een of andere huidziekte. Echt van kop tot teen heeft ze kleine wondjes over haar lichaam. Tziet er niet echt gezond uit.
Deze week is er wel iets speciaals gebeurd. Franklin, een van de 2 jarigen heeft mijn naam gezegd. Het klonk wel meer als Ruuf maar twas toch wel leuk. De andere vrijwilligers zeggen dat het zo hard opvalt dat de kinderen mij kennen. Michela zei laatst dat de 2maanden oude baby Insjerrah altijd zo sterk op mijn stem reageert. Echt leuk om te horen.
Vorige week ben ik dus naar Mole National Park geweest en geloof me twas een hele belevenis.
We zijn donderdagmorgen vertrokken. Normaal gezien vertrok de bus om 7u maar ja we zijn hier in Afrika dus dat werd 8u30. Dit was dikke shit want de bus naar Mole vertrekt in Tamale om 15u dus we waren er al bijna zeker van dat we die gingen missen. Dikke shit dus.
Het was een lange reis met de bus. Echt het Noorden is zo verschillend met Kumasi. We zijn veel kleinde dorpjes gepasseerd met kleine ronde hutjes. Kdenk dat dit het beeld is dat de meesten van Afrika hebben. Echt twas raar om te zien. Toen we uit de bus kwamen werden we letterlijk besprongen door taxi chauffeurs. We zeiden dat we met de bus naar Mole wilden gaan maar ze wisten ons te vertellen dat die al een uur geleden vertrokken was. Daar stonden we dan... Wat gingen we doen...... Een nacht in Tamale blijven of een taxi nemen. Ze vroegen 700000cedi voor een taxi. DIt komt overeen met een 65tal euros wat schandalig veel is. Maar we hebben het toch gedaan. We konden de prijs door 4delen dus dat scheelde wel en zo wonnen we ook een dag. Daar gingen we dan met de taxi, een opel vectra van ik schat 10 a 15jaar oud. Eerst stopten we nog aan de taxi chauffeur zijn huis want hij moest zijn vrouw op de hoogte brengen dat hij niet voor morgen ging thuis zijn. Hij had ons ook al op voorhand verwittigd dat het een 5uur durende reis ging worden. Daar gingen we dan....de eerste 80km verliep vlotjes maar toen zagen we een bord dat zei: Mole 86km. We moesten rechtsaf slaan en daar was er een `weg` als je het al zo kan noemen. Een zandbaantje vol putten en hobbels. Om het een beetje kort te maken. We zijn 4 keer stilgevallen. En geloof me of we nu achter ons keken of voor ons er was niks anders te zien dan bomen en een lege weg. Maar de taxi chauffeur stelde ons gerust door te zeggen dat de reparatie maar small small ging duren en dat zijn wagen hem nog nooit in de steek had gelaten. Wat een geruststelling. Ook konden de ruiten van de taxi niet dicht waardoor we lekker bruin waren toen we in Mole toekwamen. Mijn zwarte broek was zelfs bruin. Echt twas lang en vermoeiend maar een leuk avontuur. Toen we in Mole toekwamen waren er gelukkig nog 4 bedden vrij in de Dormitory. WE snakten allemaal achter een douche. Maar we hadden het fantastisch geluk dat er geen stromend water was en geen elektriciteit. Er stonden gelukkig een paar emmers water gevuld maar geloof me om je in het donker te wassen....De volgende morgen zagen mijn pastelgroene lakens er ook lekker bruin uit ;-)
De volgende morgen terug vroeg moeten opstaan voor de safari. Die vertrok om 6u30. Ik had enkel maar mijn Teva`s mee maar dat was voor onze ranger niet goed genoeg. Ik had geluk want ik kon een paar mooi zwarte lubberen laarzen huren. Echt geloof me dat ziet er fantastisch uit in combinatie met een zwarte short. Toen begonnen we onze wandeling. Na een half uur hadden we al prijs. Er stonden 2 olifanten (moeder en baby) water te drinken aan de poel. We zijn op een platform gaan zitten een paar meters van hen. Twas echt fantastisch om te zien. We zijn daar een halfuur blijven zitten maar kzou er dagen kunnen zitten. Tis niet dat ik nog nooit een olifant had gezien maar gewoon het besef dat die olifanten vrij in de natuur leven. We hebben in de poel trouwens ook krokodillen gezien. Op de rest van onze tocht hebben we nog okapi`s, apen, pumba zwijntjes,... gezien. Tis wel moeilijk om dieren te fotograferen. Maar die van de olifanten zijn goed gelukt want die zijn niet zo snel ;-)
Toen we terugkwamen van onze safari zijn we naar het zwembad getrokken en hebben daar heel de middag gerelaxed. In de late namiddag kregen we het bezoek van pumba zwijntjes en veel apen. Bavianen en andere apen. En geloof me ze kwamen verschrikkelijk dicht en ze waren niet zo vriendelijk. Juist voor het donker kwam er ook een olifant het domein opgelopen. Dit gebeurt blijkbaar af en toe eens en een paar weken geleden is er zelfs een water uit het zwembad komen drinken.
Na deze fantastische dag zijn we vroeg in ons bed gekropen want de bus naar Tamale vertrekte de volgende ochtend om 4uur. Toen we in Tamale aankwamen hebben we een ticket geboekt voor de bus naar Kumasi voor de volgende dag. We hebben die dag Tamale een beetje verkend. Tis heel anders dan Kumasi. Veel kalmer. Savonds zijn we gaan eten op een dakterras. In het midden van de nacht werd ik wakker van de buikpijn en het lawaai buiten. Nadat ik van het toilet kwam keek ik even naar buiten. Er was blijkbaar een nachtclub naast ons hotel. Ik zag ook enkele obruni`s staan en ik hoorde een bekende lach. Ik ben direct in mijn kleren gesprongen en naar buiten gelopen. Daar was Kimberly. Tdeed echt raar om haar terug te zien en kheb het gevoel dat we beiden al veel veranderd zijn dus wees maar voorbereidt als we terug naar huis komen ;-)
De volgende dag terug een lange busreis gehad maar we zijn veilig en wel thuis geraakt. Echt twas leuk maar vermoeiend.
Ale kzal jullie nu laten.
Dikke kus en tot de volgenden
xxx Ruth xxx

3 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Het deed echt raar om deze keer 2 weken te moeten wachten op een berichtj. Ben content te horen dat je het nog altijd goed stelt en dat de kindjes in het weeshuis je al zo goed kennen!Die dieren zo in het wild zien moet echt een ervaring geweest zijn. In België heeft het vorige week een klein beetje gesneeuwt maar die heeft natuurlijk niet lang blijven liggen. In de scouts hebben we een spaarvarkentje geknutselt en zijn we volop bezig met de inschrijvingen voor 100jaar scouting.
Veel plezier nog!!
groetjes lies

10:04 AM  
Anonymous Anonymous said...

Hoi Ruth,

Wat een belevenis !!! We zijn al eens benieuwd om jouw foto's te zien en ook om jou terug te zien,
Veel plezier en tot later.

11:39 AM  
Anonymous Anonymous said...

Hoi Ruth, khad tijdje weblog niet nagekeken en tis fijn opnieuw je avonturen en belevenissen te kunnen volgen! Hier in België gaat alles zijn gewone gangetje! Ik ben op 1/02 gestart met werken in antwerpen als maatschappelijk werkster! Wauter momenteel werkloos (contract liep af eind december)! Dus heel erg gewone dingen! Reunie met de klas staat op til, jammergenoeg zullen we jou en Kimberly moeten missen! Een tweede reunie moet dan maar gepland worden na jullie terugkomst é! Wat al te zot jong dat je Kimberly daar tegen gekomen bent! Het leek eigenlijk puur toeval, voor hetzelfde geld hadden jullie elkaar gemist! Ruth, nog heel veel plezier en een fijne tijd! Groetjes, Els

4:40 AM  

Post a Comment

<< Home