Week 20

Hellow iedereen. Hoe gaat het met jullie? Met mij gaat alles goed.

Heb vorige week Helen van mijn organisatie gezien en ze wist te vertellen dat de nieuwe vrijwilligster niet komt. Ze wou niet in een grote stad verblijven...dus ze hebben haar in een klein dorpje in een project geplaatst. Ze zal het haar nog beklagen ;-) Maarja kvind het niet erg. Kzal die 2maanden en een half wel alleen overleven.

Tbegint nu echt te korten en deze week had ik voor het eerst een gevoel van, shit over 2maand en half is het gewoonweg afgelopen...wil ik wel naar huis ;-) Tzal toch raar doen denk ik maarja zorgen voor morgen.,

In het weeshuis verloopt alles vlotjes. De staf heeft al gezegd dat ze zullen wenen als ik wegga, kheb hen gerust gesteld en gezegd dat ik ook zal wenen. Deze week wel slecht nieuws gekregen. Steven de pasgeborene is overleden. Dit is nu al de 2de baby die dood is. En het is iedere keer zo hard. Gewoon het besef dat er bijna niemand is die er om geeft dat dit kindje dood is,... frustrerend maar de harde realiteit. Insjerrah en Kwame liggen nog altijd in het hospitaal maar het gaat blijkbaar beter met hen. Kzal toch blij zijn als ze terug zijn.

Dit weekend heb ik nog eens de toerist uitgehangen. We zijn met de vrijwilligers van het weeshuis en een paar andere vrijwilligers naar Cape coast geweest. Het was de max.
Ik ben donderdagavond bij 1 van de vrijwilligsters blijven slapen omdat we de vrijdagmorgen al om 4u de bus moesten nemen en zij op een half uurtje wandelen van het busstation woont. Twas leuk om eens in een ander gezin te zijn en het verschil te zien. Twas echt een rijk gezin, computers, mp3,....
We hadden afgesproken met de andere vrijwilligers die de buren van Kim zijn om om 3u te vertrekken. Om 3u waren Kim en ik klaar maar de anderen lagen nog te slapen. Leuk leuk. Om 3u30 zijn we dan uiteindelijk vertrokken. Er reden geen taxi`s op dit uur dus we moesten flink stappen. Maar ineens passeert er een lege STC bus. Liesbeth deed de bus stoppen en vroeg de chauffeur of hij ons geen lift kon geven naar het stc station. Dit was geen probleem, maar we moesten de chauffeur wel beloven om nooit meer in het donker over straat te lopen. Hij was als een bezorgde papa, hilarisch.
Na een reis van 4uur kwamen we aan in Cape Coast. Omdat we nog niet konden inchecken in het hotel hebben we eerst Cape Coast Castle bezocht. Dit is een van de kastelen langs de WEst Afrikaanse kust waar Afrikaanse slaven werden gevangen houden om dan naar Amerika te exporteren. Was heel indrukwekkend maar alleen een beetje spijtig dat het niet meer in de staat is zoals het oorspronkelijk was. Echt, alle kannonnen zijn mooi zwart geschilderd en de muren mooi wit. Een beetje belachelijk, maar twas toch mooi.
s` Namiddags wilden we naar het strand gaan maar de mensen van het hotel wisten ons te vertellen dat de plaatselijke riool uitkomt in het water en dat het niet veilig is om daar te zwemmen. ALs alternatief hebben we dan maar strandwandeling gemaakt en een beetje door het stad gedrendeld. De strandwandeling was leuk maar het grootste deel van het strand wordt als plaatselijke vuilnisbelt gebruikt wat wel jammer is natuurlijk.
De volgende morgen zijn we terug vroeg opgestaan om naar Kakum National Park te gaan. Het regenwoud. Kakum is bekend voor zijn Canopy walk. De eerste en nog altijd enige Canopy Walk in Afrika. Voor de mensen die zich afvragen, waar heeft ze het over...ewel. HEt is een brug van touwen en hout, 350m lang, om de 50 meter een platform......Aaaaah een brug. Maar niet zomaar een brug. De brug bevindt zich ongeveer 40m boven de grond tussen de toppen van de bomen. Leuk leuk, denken wss nu veel mensen....Maar geloof me niet zo leuk voor iemand met hoogtevrees ;-) Zeker niet als de brug nogal veel wiebelt... Maar kheb het overleefd en het was echt wel een mooi uitzicht.
Nadien hebben we nog een wandeling gemaakt door het regenwoud met een gids. WE kregen er heel veel uitleg over de medische krachten van de bomen. Was interessant.
Smiddags zijn we gaan eten in een restaurant op het water. En in het water zitten krokodillen leuk leuk. Het restaurant was gevestigd in een luxe resort en dat was wel te zien aan het publiek die daar zat te eten. Een groep van 8 vrijwilligers viel wel op. Maar twas leuk en lekker. Het enige probleem was om vervoer terug te vinden naar Cape Coast. We stonden te wachten aan de ingang van het resort op de trotro maar de meeste tro`s die passeerden zaten vol. Maar toen kwam er ineens een pick up uit het resort gereden met 3 obruni mannen en hun chauffeur. We vroegen de chauffeur of hij richting Cape coast ging maar dit was spijtig genoeg niet het geval. Maar de obruni mannen dachten daar blijkbaar anders over en wisten de chauffeur te overtuigen om rond te rijden. Ja ge moet er iets voor over hebben e om 8meiden in je kofferbak te krijgen. We kregen veel bekijks maar twas plezant.
s`Avonds zijn we gaan eten in een restaurant met uitzicht op zee. Echt twas een fantastisch, relaxed weekend. Kheb er van genoten!!!!
Ale kzal jullie nu laten.
Dikke kus voor iedereen en tot de volgende

xxx-Ruth-xxx

P.S; Mama en papa, het weekend van 12-13-14 mei ben ik op weekend met de scouts. Tis maar dat jullie het weten ;-)