changement de decor

Hellow hier ben ik terug (na nogmaals ziek te zijn geweest)
Ik heb eerst en vooral belangrijk nieuws te vertellen....ik ga veranderen van project.
De reden;
Het is niet dat ik niet graag in het weeshuis ben, ik hou van de kinderen, de andere vrijwilligers, het werk....MAAR ik mis het om in een gastgezin te leven. Als ik voor een korte periode in Ghana zou verblijven dan zou ik op mijn project blijven maar zeven maanden is te lang om iets tegen mijn zin te doen. Nu gaat alles nog ok in de weekends maart wanneer de andere vrijwilligers weggaan in december en marco en laura elk weekend naar een gastgezin gaan dan ben ik ieder weekend alleen en dat zie ik niet zitten daarom heb ik besloten om met de organisatie te gaan praten. Ze reageerden begripvol en vanaf maandag 6 november zal ik verhuizen naar het kumasi childeren's home. Dus ook een weeshuis en ook in kumasi. Er bestaat natuurlijk een kans dat het daar niet meevalt maar dit is een risico dat ik moet nemen!!!
Wat betekent dit nu wel: Gelieve geen brieven meer te sturen naar het adres dat ik jullie gegeven heb. Vanaf dat ik mijn nieuw adres weet zal ik het op de site plaatsen!!

De afgelopen week:
Alles verloopt zijn normale gangetje. ER is een nieuwe 'madam' bijgekomen. dat is heel goed voor Grace zo kan ze misschien in het weekend ook eens vrijaf nemen. maar nu zijn we volgens mij wel met te veel vrijwilligers. We zijn daar met vijf, en ok er is veel werk maar niet heel de dag voor vijf personen.
Daddy zijn gedrag steekt soms tegen en zijn mening moet iedereen zijn mening zijn. Mijn ziekte (had hevige hoofdpijn en moest constant overgeven en had koorst) kwm volgens hem doordat ik 4 dagen geleden bonen had gegeten. Wat hij wel niet weet is dat ik niet van de bonen heb gegeten maar toch dat was de reden voor mijn ziekte.
De tweede dag dat ik ziek was ben ik naar het hospital geweest, een belevenis kan je dat wel noemen, totaal ongeorganiseerd. Er waren zeker 60 wachtenden voor mij maar doordat ik de twee duitse vrijwilligsters daar kende mocht ik als eerste gaan. ok dat gaf niet echt een goed gevoel maar als ik zou moeten wachten hebben dan zat ik daar vandaag nog. toen bij de dokter zelf; hij zei dat het erop leek dat ik malaria had maar om de test uit te voeren had hij een speciaal licht nodig en die was nu toch wel kapot zeker maar geen probleem hij zou me toch de medicatie geven. Toen ik de medicatie begon te nemen vrijdag verliep alles nog goed maar toen ik zaterdagmorgen wakker werd kon ik bijna niks meer horen. en toen ik terug de medicatie nam moest ik alles terug uitbraken. dus heb ik maar besloten om de medicatie te stoppen, koortrs en hoofdpijn warewn over dus...en nu ben ik terug volledig in orde.
Het eten is nog altijd een probleem voor mij. ik heb hier nooit een hongergevoel, misschien omdat niets mij echt smaakt. Misschein dat dit zal verbeteren als ik in een gastgezin ben, we zullen zien e.
Ik zal jullie nu laten.
Vele groetjes en bedankt voor alle lieve berichtjes
xxx Ruth

Week 3 (poging twee)

Had daaarjuist bijna alles getypt en toen viel de pc uit...frustrerend maar ben hier terug.
Hoe gaat het met iedereen, met mij gaat alles goed. Het is echt leuk voor mij om al jullie berichtjes te lezen. Ik mis jullie allemaal maar heb het hier toch goed naar mijn zin.
Deze week is alles goed verlopen, niet ziek geweest,...
Er zijn twee nieuwe vrijwilligers, Dina en Kina beiden uit Noorwegen. Dina is al een week bij ons, Kina nog maar een dag. Ze slapen beiden in een huis tien minutjes van het weeshuis. Kina wou eerst bij ons in de kamer slapen maar Laura en ik hebben onze beste verkooppraat boven gehaald omn haar te overtuigen om bij Dina te slapen. Onze kamer is al zo krap.
Kina is niet echt het type 'volunteer' die je verwacht. Deze morgen kwam ze op goudkleurige flip flops met hielen, een rok met diamantjes, een grote gucci zonnebril,... naar het weeshuis hilarisch!! Hopelijk heeft ze nog andere kledij want kdenk niet dat ze lang gaat overleven zo.
Ik hgeb proberen foto's op de site te plaatsen maar het lukt mij nite, de pc herkent mijn camera niet...frustrerend, maar zal wanneer ik terugkom dia avond houden ;-)
Dit doet mij er aan denken; Mensen van de scouts willen jullie een cd rom van de dia avond aan de kant houden voor mij. Merci.
Het is echt leuk met Laura en Marco. Deze week hebben we een avond tot 23uur zitten tateren en lachen, wat echt laat is voor hier. We hebben over allerlei dingen zitten praten maar vooral over lekker eten...iets dat ik toch mis. Ik verlang zo achter een broodje Briek (van de Renaissance) en een goeie zak chips en chocolade......en een bad. Maar honger is de beste saus zoals ze zeggen. Mijn maag begint zich aan te passen aan het eten maar lekker vind ik het toch niet echt. Iedere dag vis....met keiveel graten, ogen,... (ok ik klink nu waarschijnlijk als een myuggenzifter maar kmoet toch tegen iemand kunnen zagen e)
Er is toch 1 iets dat ik mij beklaag en dat is het feit dat ik springtouwen heb meegebracht. Daddy gebruikt deze om de kinderen te slaan. Soms met een reden (als je het zo kan noemen) Maar soms ook zonder reden. Kdenk dat ik vor ik vertrek hem eens met mijn 6 springtouwen ga slaan. Het is soms echt een rare man en altijd zagen over geld. Ok, hij heeft misschien reden om te zagen maar het is nu ook niet dat ik geld teveel heb, maar ik ben gelukkkig niet de enige tegen wie hij zaagt,
Ik ben ook al vaak in het dorpje naast het weeshuis geweest om samen met grace inkopen te doen. Heb al veel complimenten gekregen van de plaatselijke bevolking,...ze zeggen dat ik als een echte Ghanese dame wandel (ik schud dus blijkbaar veel met mijn kont)
Ik heb deze week ook het Afrikaans spel 'Waroebie" ofzo leren spelen. Echt een cool spel, zal zeker paar exemplaren meebrengen. Ik heb de Ghanese kinderen ook al 1-2-3 piano geleerd maar ze vatten het niet echt, en ik heb er 1-2-3 banana moeten van maken omdat ze piano niet kennnen.Over bananen gesproken. Het fruit is hier zaaaaaaaaaaaaaaaalig. De ananas, bananen en sinaasappels zijn verukkelijk. Het smelt gewoonweg in je mond. niet te vergelijken met het Belgische fruit.
Wie foto's wil zien van het weeshuis, mijn mama heeft een site gevonden van een vorige vrijwilliger en ze heeft gezegd dat ze het ging posten op deze sitem dus dat komt wel. Dan hebben jullie toch een beetje een idee.
Het zullen wel niet meer allemnaal dezelfde kinderen zijn maar zullen toch mss mijn mooi toilet te zien krijgen ;-)
De meeste kinderen zijn aardig maar er zitten er toch een paar met een rot karakter tussen, maar daar zullen we wel aan werken. Het moet ook niet gemakkelijk voor hen zijn, en door lastig te doen krijgen ze ook een vorm van aandacht...Zal hen leren dat het leuker is om positieve aandacht te krijgen. De twee kleinsten zijn echt schatten. Ze zijn beiden drie jaar oud, Mau en Erica. Kdenk dat ik hen in het terugkeren in mijn valies zal smokkelen. De meesten zijn tussen 6 en 9 en dan heb je de twee oudste jongens die beidne 12 zijn. Zij hebben het 'recht' om de jongere kinderen te slaan als ze iets verkeerd doen. Het is echt hard om dit te zien maar blijkbaar de manier van doen hier. Toch zal ik nooit een kind slaan, kan het echt niet over mijn hart krijgen...verschrikkelijk...Maarja ik ben hier niet om mijn cultuur op te dringen maar wel om hun cultuur te leren kennen en hoe was het bij ons jaren geleden.....Alleen het negatieve hieraan is dat de jongere kinderen hele dagen het voorbeeld krijgen om te slaan en het dus zelf ook doen....een vicieuze cirkel!!!!
Het weer is hier zalig. Elke dag 30 graden. Er is wel een probleem, soms regent het hevig en dan regent het ook in mijn kamer en heb ik natte voeten...maar ja ik kan er mee leven.
Ah de generator waar ik vorige keer over praatte is nog altijd kapot. Dus al meer dan een week geen elecktriciteit, maar heb het alleen maar nodig voor mijn gsm op te laden en dat lukt op andere plaatsen ook.
Ik zal jullie nu laten. Hou jullie allemaal goed, geniet van de herfst ;-) en tot de volgende keer.

Dikke kus
Ruth

Week 2

Hallo iedereen!
Eindelijk terug in een grote stad met internet!
Waar zal ik beginnen;
Vorige week donderdag hebben we met Syto een Afrikaanse drum en dansles gehad. Hilarisch. Het dansen ging me beter af dan het drummen, maar twas plezant. Vrijdag was het dan eindelijk zo ver. om 4 uur vertrokken we richting Kumasi.
Het Was in een moderne bus met zelfs flatscreen tv's waar ze weliswaar slechte nigeriaanse films op afspeelden maar voor de rest verliep alles goed. De reis duurde ongeveer 6 uur. Pas op de bus werd het duidelijk dat ik in Afrika was. We passeerden kleine arme dorpjes. De armoede is overal zichtbaar maar toch is het zo'n kleurrijk land!!
Toen we in Kumasi aankwamen stond er ons niemand op te wachten dus hebben we maar getelefoneerd en toen is er iemand om ons gekomen. Zonder bus weliswaar, dus moesten we te voet naar het Syto kantoor. Dit is niet te onderschatten met 30 kg bagage in de blakende zon maar we did it!
Toen we daar aankwamen kregen we een korte rondleiding door Kumasi. Het is een grote stad maar elke straat lijkt op de andere dus met mijn gevoel voor orientatie zullen dit 7 heel leuke maanden worden ;-)
Rond 14u kwam mijn gastvader mij ophalen. een 71 jarige man die Five noemt maar wij noemen hem Daddy. Hij is aardi. We zijn met een taxi richting Abrankese gegaan. Toen we er bijna waren wees hij naar een huis in the middle of the bush en ja daar was het weeshuis. maar de taxi is tot bij het weeshuis gerede, door het maisveld,.....hilarisch.
Toen we aankwamen kwamen alle kindjes op mij af. 17 kleine zwartjes met ronde buikjes en versleten kledij en allemaal scharrekopjes.
Ik heb direct mijn kdo's uitgehaald en ze waren reuzeblij. Ze moesten allemaal roepen; God Bless Sister Ruth. Toen ontmoette ik ook Grace. Grace is de madam van het huis. Zij is daar dag en nacht en zorgt voor de kinderen. Daddy is daar niet de hele dag en slaapt in zijn eigen huis. Ik kreeg een kamer toegewezen. Ik slaap samen met een andere vrijwilligster Laura uit Duitsland. Ik heb een 1 persoonsbed waar ik juist in pas, maar ik kan me niet uitstrekken. Na het installeren van mijn muskietennet heb ik mijn eerste bucket bath genomen. Er is buiten op de heuvel een soort golfplatenachtige constructie met een lap stof voor en dat is onze badkamer. en onze bucket is een 10 liter emmer en de beker om over ons te gieten is niet groter dan een koffietas; amusement verzekert! En dan het toilet. deze is naast onze badkamer waardoor onze badkamer altijd lekker ruikt.... het is ook achter golfplaten en het is een soort houten kist met een gat in met daaronder een pit van 3 meter en veel zoemende insecten. hopelijk stort die kist nooit in....
rond 18u zijn de andere vrijwilligers toegekomen. Marco en Laura. 2 aardige duitsers. We hebben samen Afrikaans gegeten en toen zijn we rond 20u gaan slapen, Er is geen elektriciteit maar een paar jaar geleden is er een vrijwilliger zo slim geweest om een generator te kopen dus bijna iedere avond is er 1u30 elecktriciteit!
De volgende dag ben ik begonnen met mijn werk;
Elke dag start om 6u. Dan begin ik met het wassen van de kinderen en het wassen van de kledij> En nee er is geen wasplank, het is met de blote handen. toch wel een beetje pijnlijk! Daarna help ik Grace met het koken,... en zo gaat het de hele dag door. Er is veel werk maar het is leuk om te helpen. Grace heeft echt een hard leven. Ze werkt 365 dagen in een jaar 24 uur per dag. Ze is gelijk een huisslavin.. ze is 23 en ik zou echt niet met haar willen wisselen van leven....
De Kinderen;
Er zijn 19 kinderen tussen 3 en 12 jaar> maar het zijn geen wezen> de meesten hebben nog ouders maar ze werden door hen gedumpt omdat de ouders de zorg niet meer op hen konden nemen! Toch zijn er sommige ouders die hun kinderen af en toe komen opzoeken. In het weeshuis is het een beetje "Survivle of the fittest" Als de kinderen aan het eten zijn moeten ze hun eten beschermen of ze pikken het van elkaar. er wordt veel gevochten enzo en meestal is het voor eten dat ze vechten. Frustrerend om te zien.
De 10 kleinsten krijgen les in het weeshuis, er is een klein klasje gebouwd. Het is Laura die les geeft en er komt ook elke dag een teacher. de andere 7 gaan naar de school beneden aan de heuvel (waar trouwens ook onze waterpomp is).
Daddy wil een school voor de oudere kinderen bouwen op het terrein van het weeshuis en ook een ziekenboeg.. en daar is natuurlijk geld voor nodig. Dit zegt hij wel 10 keer op een dag. Maarja we zullen wel zien hoe het evolueert.
Ikzelf;
Met mij gaat het beter. In het begin toch een beetje last van de cultuurshok en ik ben woensdagnacht serieus ziek geweest. toen we zondag naar de kerk waren geweest had ik serieus last van buikkrampen. Enja toen is mijn maag beginnen protesteren en kreeg ik diarree. Ik heb er nu al heel de week last van maar vandaag is het eindelijk een beetje beter. Maart woensdagavond kreeg ik koorts rond 18u had ik 37graden maar tegen 19u was het 39graden. En of dat nog niet erg genoeg wsas begon het ineens heel heel hard te regenen en niet enkel buiten maar ook in mijn kamer. ik ben toen laura en marco gaan halen en die hebben toen emmers overal gezet, ook op mijn bed enzo, ze zorgen echt heel goed voor mij. Toen ik de volgende morgen opstond had ik nog 38 graden koorts. toen ik buitenkwam zag ik dat al mijn kleren die ik de dag ervoor had gewassen van de wasdraad waren gevallen in de modder... ikzelf had de fut niet om ze op te rapen en ben toen terug in mijn bed gekropen. tegen de middag was de koorts weg en ging ik terug naar buiten. Toen zag ik dat Marco al mijn kleren opnieuw aan het wassen was... Zalig! Ik bof echt met twee zo'n toffe vrijwilligers.
Het eten is Afrikaans. Rijst, yam, pantane, en veel vis (met kop, ogen, oren,... alles derop en deraan) En wanneer we die vis gaan gaan kopen zitten er duizenden vliegen op...niet erg smakelijk maarja.
Ik was van plan om foto's te plaatsen maar het lukt niet echt, tzal voor de volgende keer zijn.
Kben vast veel vergeten te vertellen maar dat komt nog wel.

P.S;
1)Dimi en Wauter, jullie zouden jullie hier perfect thuis voelen want het is hier mannen aan de macht!!! Ze hebben hier alles voor het zeggen.
2) Lore en Hanne; Een heel gelukkige verjaardag!
3) Nele: Ik ben in Hohoe gepasseerd ;-)

Dikke kus en vele groetjes Ruth xxx ( Sister Adjoa -> Mijn Ghanese naam)

Hello, akwabee int ghanees.
Ik ben goed aangekomen, dit is wel niet zo vloeiend gegaan.
1; mijn vlucht van brussel naar frankfurt zou om 9.50 landen en mijn vlucht van frankfurt naar ghana zou o; 10.50 vertrekken. maar we zijn pas om 10u46 geland in frankfurt en niemamd kon mij vertellen of de vlucht ging wachten. in frankfurt werd ik gedropt aan gate 1 en ik moest vertrekken aan gate 56 dus ik heb beginnen rennen, maar met een de deyne conditie is dit niet zo gemakkelijk ;-) maar ik heb het gehaald. op de vlieger naar accra heb ik trouwens mijn eerste huwelijksaanzoek gekregen ;-) maar ik heb het vriendelijk afgewezen, het was geen knappen ;-)
toen ik in accra aankwam heb ik staan wachten op mijn bagage ;aar die kwam niet af...;aar ik was gelukkig niet de enige. ik heb sinds gisterenavond mijn bagage terug. ik was als een klein kind die speelgoed kreeg.
nu logeren we in de pink hostel en we zijn met 38 (duitsers, zweden, a;erikanen, 2 hollanders en geen enkele belg) en 2 begeleiders en jaja die passen allemaal in een trotro (kleine bus). we moeten wel op elkaar zijn schoot zitten maar dat is de afrikaanse ;anier. sorry voor de schrijffouten ;aar het is hier qwerty.
we zijn vandaag naar accra geweest naar de markt. je kan hier echt alles krijgen. de afrikaanse ;ensen zijn vriendleiujk maar soms wwel opdringerig maar ja we leren er mee leven. ik heb vandaag ook voor de eerste keer afrikaans gegeten; fufu met vis. was lekker maar veel veel te pikant, maar zal daar wel gewoon aan worden zeker.
er is veel armoede en armoede en rijkdom wordt gescheiden door een autoweg. aan de ene kant mooie hotels en aan de andere kant vuilnisbelten en sloppenwijken. maar naar het schijnt is de armoede hier meer verdoken dan in het binnenland.
het is hier zalig weer. aangenaam warm door de zeebries maar die zullen we wel niet in het binnenland hebben. ik vertrek vrijdagmorgen om 4u (in de morgen) naar mijn project> ik ben de enige die zo,n lange periode blijft. de meesten blijven hier maar 2 maanden.
ik ben vast wel dingen vergeten te vertellen maar dit zal ik jullie dan nog wel later vertellen.
ah ik heb nog geen rare beestjes gezien en zelfs nog geen enkele mug!
Groetjes aan iedereen en tot de volgende keer!!!
-xxx- Ruth
p.s; mijn afrikaans nummer is; 024 6745467